رابطه علی هوش هیجانی با عملکرد تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان دختر دبیرستانی شهرستان ممسنی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه ی علّی مولفه های هوش هیجانی (تنظیم هیجان، بهره برداری ار هیجان، ارزیابی و ابراز هیجان) با عملکرد تحصیلی با میانجی گری خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی بود. در این مطالعه ، جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه سوم دبیرستان های شهرستان ممسنی بودند، که به روش تصادفی چند مرحله ای، تعداد 250 دانش-آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند. عملکرد تحصیلی دانش آموزان با معدّل نیم سال تحصیلی آن ها سنجیده شد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش، پرسشنامه ی خودگزارشی هوش هیجانی شات(sei) ، خودکارآمدی تحصیلی پاتریک و همکاران و اهمالکاری تحصیلی سولومون و راث بلوم (pass) بودند. ارزیابی الگوی پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. جهت آزمون روابط غیر مستقیم از آزمون بوت استراپ، در دستور کامپیوتری ماکرو استفاده شد. بر اساس نتایج این پژوهش، مدل پیشنهادی تحلیل مسیر روابط بین متغیرهای مذکور، از برازش قابل قبولی برخوردار بود. برازش بهتر با داده ها از طریق حذف مسیر غیر معنی دار بهره برداری از هیجان به عملکرد تحصیلی و نیز همبسته کردن خطاهای دو مسیر به دست آمد. در نهایت، شاخص های برازندگی از انطباق خوب مدل اصلاح شده با داده ها حکایت داشت. به طور کلی، در مدل پیشنهادی پژوهش، نتایج فرضیه های غیر مستقیم نشان داد مولفه ی تنظیم هیجان به صورت غیر مستقیم از طریق خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری دارند. از طرف دیگر، مولفه ی بهره برداری از هیجان از طریق خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری داشتند. در نهایت، مولفه ی ارزیابی و ابراز هیجان از طریق خودکارآمدی تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی با عملکرد تحصیلی رابطه معنی داری داشت. بالاخره، تمامی فرضیه های پژوهش به استثنای مسیر مستقیم بهره برداری از هیجان به عملکرد تحصیلی مورد تأیید قرار گرفتند. در مجموع، 81/0 از واریانس عملکرد تحصیلی از طریق متغیرهای مدل پیشنهادی تبیین شد.